„…Świat wygląda tak samo,
Choć tyle się zmieniło…
Nic już się nie powtórzy,
Nie będzie już jak było…
Cóż zostało nam dzisiaj?
Wspomnienia… ten czas, te chwile…
To dużo… czy może niewiele…
Aż tyle, czy tylko tyle…”
Dzień 1 listopada, wyjątkowy bo przepełniony zadumą, powagą, refleksją nad tym, co nieuchronne. Dzień pełen wspomnień, rozpamiętywania, przywoływania w sercach tych, po których pustki nikt nie jest w stanie wypełnić.
W naszej pamięci również pozostali Ci, którzy wypełniali z nami piękne chwile w ŚDS, pozostawiając wspomnienia, którymi często dzielimy się na co dzień. Jak co roku wybraliśmy się na cmentarze, by pochylić głowy nad mogiłami, łącząc się w modlitwie za dusze naszych przyjaciół, wysyłając płomyk nadziei, że kiedyś się jeszcze spotkamy.
M.D.
