Ginące zawody w Polsce – kowalstwo

Powiększ obraz

Kowalstwo to jedno z najwcześniej wyodrębnionych rzemiosł, jego korzenie sięgają starożytnego Egiptu i Mezopotamii. Na ziemiach polskich znane było już w okresie przedpiastowskim, do ok. XII w. kowale przygotowywali surowce w „dymarkach”, później zaczęli korzystać z usług kuźników. Z czasem zaczęło się ślusarstwo, nożownictwo, gwoździarstwo, iglarstwo i inne rzemiosła metalowe uprawiane niemal że w każdej wsi i w mieście. W kuźniach wyrabiane były siekiery, topory, podkowy, okucia, łańcuchy, haki, rygle, zawiasy a także proste narzędzia rolnicze i rzemieślnicze.

W dzisiejszych czasach rzemiosło to nabrało miana kowalstwa artystycznego, wytwarzającego przedmioty użytkowe a przede wszystkim dekoracyjne. Aby przybliżyć naszym uczestnikom to rzemiosło, wybraliśmy się w odwiedziny  do lokalnej kuźni kowalstwa artystycznego Pana Dariusza Ślazyka w Izdebkach. Pan Dariusz oprowadził nas po swoim warsztacie pracy, który może w mniejszym stopniu dziś przypomina kuźnię  jaką niektórzy zapewne pamiętają z czasów naszych dziadków, ponieważ wyposażona jest  w nowoczesne sprzęty,  które właściciel bardzo wyczerpująco i ciekawie omówił. Należy jednak przyznać, że kuźnia ta posiada prawdziwego ducha kuźniarstwa jakim jest talent i zamiłowanie właściciela do tego rzemiosła. Świadczą o tym nie tylko wiedza jaką nam przybliżył kowal o tym niełatwym  zawodzie, jak również również  wyeksponowane fragmenty ozdób do bram czy balustrad.

Dziękujemy za miłe przyjęcie i zapoznanie uczestników z tym jakże ważnym dla ludzkości rzemiosłem.

M. Duduś