Kowalstwo to jedno z najwcześniej wyodrębnionych rzemiosł, jego korzenie sięgają starożytnego Egiptu i Mezopotamii. Na ziemiach polskich znane było już w okresie przedpiastowskim, do ok. XII w. kowale przygotowywali surowce w „dymarkach”, później zaczęli korzystać z usług kuźników. Z czasem zaczęło się ślusarstwo, nożownictwo, gwoździarstwo, iglarstwo i inne rzemiosła metalowe uprawiane niemal że w każdej wsi i w mieście. W kuźniach wyrabiane były siekiery, topory, podkowy, okucia, łańcuchy, haki, rygle, zawiasy a także proste narzędzia rolnicze i rzemieślnicze.
W dzisiejszych czasach rzemiosło to nabrało miana kowalstwa artystycznego, wytwarzającego przedmioty użytkowe a przede wszystkim dekoracyjne. Aby przybliżyć naszym uczestnikom to rzemiosło, wybraliśmy się w odwiedziny do lokalnej kuźni kowalstwa artystycznego Pana Dariusza Ślazyka w Izdebkach. Pan Dariusz oprowadził nas po swoim warsztacie pracy, który może w mniejszym stopniu dziś przypomina kuźnię jaką niektórzy zapewne pamiętają z czasów naszych dziadków, ponieważ wyposażona jest w nowoczesne sprzęty, które właściciel bardzo wyczerpująco i ciekawie omówił. Należy jednak przyznać, że kuźnia ta posiada prawdziwego ducha kuźniarstwa jakim jest talent i zamiłowanie właściciela do tego rzemiosła. Świadczą o tym nie tylko wiedza jaką nam przybliżył kowal o tym niełatwym zawodzie, jak również również wyeksponowane fragmenty ozdób do bram czy balustrad.
Dziękujemy za miłe przyjęcie i zapoznanie uczestników z tym jakże ważnym dla ludzkości rzemiosłem.
M. Duduś
